List otwarty do Premiera Donalda Tuska

Warszawa, 13 maja 2008 r.

Pan Donald Tusk
Prezes Rady Ministrów

Szanowny Panie Premierze,

Mimo rozczarowania, jakie było moim udziałem, kiedy nie otrzymałem odpowiedzi na list z prośbą o pomoc wysłany w dniu 25 lutego 2008 r. chciałem Panu wyrazić słowa podziękowania za Pańskie wystąpienie w rocznicę wyzwolenia obozu w Stutthof. Przemówienie to natknęło mnie nadzieją, że krzywdy Polaków doznane ze strony hitlerowskich Niemiec nie pójdą w zapomnienie, a słuszne oczekiwania ofiar mogą liczyć na wsparcie ze strony kierowanego przez Pana rządu. Zrozumiałem, że być może list mój nie dotarł do Pana i pozwalam sobie wystąpić raz jeszcze z prośba o pomoc.

Jako Prezes Stowarzyszenia Wysiedlonych Gdynian – pierwszych ofiar zbrodniczej polityki czystek etnicznych prowadzonej przez państwo niemieckie po agresji na Polskę w 1939 r., w imieniu własnym i członków Stowarzyszenia. Pragnę złożyć skargę na zaniechanie jakich dopuszcza się Minister Spraw Zagranicznych oraz przedstawiciel rządu RP w Niemieckiej Fundacji “Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”.

W listopadzie 2007 r. Stowarzyszenie wystąpiło do sadu administracyjnego w Berlinie z wnioskiem o unieważnienie uchwały Kuratorium z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie przeznaczenia 6 mln euro na program dokumentacyjny “Praca przymusowa jako zadanie dla pamięci”, jako niezgodnej z niemiecką ustawą federalną o utworzeniu Fundacji “Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”. Władze niemieckie, które w procesie wypłat pomocy humanitarnej dla ofiar wojny nie raczyły uwzględnić w nim wyrzucanych z domów, pozbawianych majątków i prześladowanych Gdynian, uchwała tą zagarnęły dodatkowe 6 mln euro, które z mocy samego prawa niemieckiego powinny być przekazane na rzecz polskich ofiar.

Pomocy w dochodzeniu sprawiedliwości udzielił nam ówczesny przedstawiciel rządu polskiego w Kuratorium Fundacji “Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość”, prof. Mariusz Muszyński. Na polecenie Pani Minister A. Fotygi przyłączył się on w dniu 15 listopada 2007 r. do naszej skargi, wspierając ja w ten sposób merytorycznie i procesowo. Niestety, decyzją Rady Ministrów z dnia 8 stycznia br. został on pozbawiony pełnionej funkcji.

Sprawa toczy się dalej przed sadem w Berlinie Dotyczy ona ważnych interesów obywateli polskich. Decyzja niemieckiego sądu Stowarzyszenie Wysiedlonych Gdynian zostało pozbawione prawa do dochodzenia roszczeń. Jedyną nasza nadzieją pozostał nowy przedstawiciel rządu RP w Kuratorium niemieckiej Fundacji prof. Jerzy Kranz.

Jakie rozczarowanie napełniło nasze serca, kiedy dowiedzieliśmy się, że przedstawiciel rządu nie ma zamiaru kontynuować procesu. W ten sposób skazuje słuszne roszczenia wielu skrzywdzonych obywateli polskich na przegraną.

Panie Premierze,
Czy brak zainteresowania pełnomocnika rządu to zaniedbanie, czy może urzędników nie obchodzą sprawy starszych ludzi – ofiar wojny? Jak może Pan wygłaszać słowa o naszych krzywdach doznanych od strony Niemiec w trakcie II wojny światowej, a jednocześnie pozwalać, by Pańscy urzędnicy tak lekceważyli nasze oczekiwania i tragedię. Czy prawdą są zarzuty opozycji, że dla obecnej władzy ważniejsze są interesy niemieckie niż krzywdy Polaków?

Jako Polak oczekuję działania od polskiego rządu. Obowiązek taki kreuje Konstytucja RP w art. 5 oraz art. 36. Oświadczam też, że członkowie Stowarzyszenia czują się upokorzeni takim traktowaniem ze strony podległem Panu administracji. Jeśli nasze prośby nie wzbudzą w Panu woli udzielenia nam pomocy, będziemy dochodzić swych praw w sądzie. Adresatem naszych roszczeń będzie polski rząd, który zostawia dyskryminowanych obywateli polskich za granicą bez należnej im pomocy.

Niniejsze pismo kieruję do szanownego Pana Premiera po rozmowie jaką przeprowadziłem w dniu 10 maja 2008 r. w Sztutowie. Dowodem, że stanowisko prezentowane popiera Stowarzyszenie Gdynian Wysiedlonych, jest załączona lista obecności na zebraniu członków w dniu 13 maja 2008 r. W załączeniu ksero pisma z dnia 25 lutego 2008 r.

Benedykt Wietrzykowski

Prezes Stowarzyszenia Gdynian Wysiedlonych

Do wiadomości:

1. Pan Bronisław Komorowski, Marszałek Sejmu RP
2. Pani Anna Fotyga, Szef Kancelarii Prezydenta RP
3. Pan Janusz Kochanowski, Rzecznik Praw Obywatelskich
4. Pan Andrzej Remin, Adwokat w sprawie